De kikker en de vis (3) Op een warme herfstmiddag besloot de kikker weer eens bij de vis te gaan kijken. Die zag er niet goed uit. Zijn kieuwen waren bleek en hij had allemaal rode vlekken en zweren op zijn schubben. Hij lag op de bodem en scheen niet veel zin in zwemmen te hebben. “Er zit zeker niet veel vooruitgang in?” vroeg de kikker naar de bekende weg. “Nee,” zei de vis, “ik ben een paar maanden geleden door een hengelaar opgevist. Die vertelde me dat ze een manier zoeken om de vuile bodem te verwerken. Daarna gooide hij me terug, want erg smakelijk zie ik er niet meer uit. En sindsdien heb ik niets meer gehoord.” “Dat is vreemd,” zei de kikker, “want continue communiceren is één van de communicatie-principes.” “Nou, als dit continue communiceren is, dan weet ik het niet,” antwoordde de vis met zwakke stem. “Het wordt me te veel, zelfs voor verhuizen voel ik me te moe.”